අහිමි සෙනෙහසට...
අහිමි සිනහව පතන හද ගොස
පවුරු බැන්දෙමි සුසුමෙ බලයෙන
සැඟව මගෙ හිස පපු තුරුලෙ ඔබෙ
යළිත් කවදා විඳිමි එසුවඳ
අහිමි බව මා දනිමි ඔබ මට
ඉඩක් නැති වග ඔබේ ලොව තුල
ඇයගෙ ලොවෙහිදි දරුවො අබිමුව
දැනෙනවද මග බලන මගෙ හිත
නිල් අහස සේ පැහැදිලිය මට
කරත මෙවරද මහමෙරකි බර
ඒත් ඔබ ගැන හදේ ඇල්මට
කුමක් පවසා දොර වසන්නද
පවක් යැයි එය කියත් අන් අය
මෙරක් සේ මහදේ ලැගුම් ගෙන
කෙසේ මකමිද මධුර මෘදු වූ
ඔබේ සෙනෙහෙන් හැඩවු පුරහඳ
No comments:
Post a Comment